H πρώτη μου συνέντευξη

Κι επιτέλους έφτασε η ώρα που περιμένατε τόσο καιρό! Μετά από ένα σωρό αγγελίες που διαβάσετε και σας φωτογράφιζαν, εσάς και μόνον εσάς (π.χ. «Ζητείται ασκούμενη, απόφοιτος Νομικής με γνώσεις αγγλικών και Η/Υ») ή άλλες, οι οποίες, μπορεί να σας προβλημάτισαν στην αρχή διότι ίσως να μην πληρούσατε ακριβώς τις προϋποθέσεις (π.χ. «Ζητείται ασκούμενος με δικό του μηχανοκίνητο μέσο, ποδήλατο ή πατίνι/Ζητείται ασκούμενη μετρίου αναστήματος, εμφανίσιμη και κατά προτίμηση ξανθιά» - τι σημασία έχει αν δεν έχετε ούτε πατίνι ή είστε ένας μελαχρινός μουσάτος κύριος;), ήρθε η στιγμή της πρώτης καταξίωσής σας ως νομικού: η πρώτη σας συνέντευξη!

Επειδή η πρώτη συνέντευξη είναι κάτι ιδιαιτέρως σημαντικό και ιδιαιτέρως αγχωτικό για τη ζωή ενός νομικού (ή ενός οποιουδήποτε ανθρώπου δηλαδή), παρατίθενται ορισμένες πολύ χρήσιμες συμβουλές για αρχάριους.

Βήμα πρώτο: Ως γνωστόν, η πρώτη εντύπωση είναι αυτή που μετράει. Πρέπει λοιπόν να δώσετε ιδιαίτερη προσοχή στο τι θα φορέσετε. Είναι σημαντικό να φορέσετε ρούχα μέσα στα οποία νιώθετε άνετα και είστε ο εαυτός σας, γιατί αυτό που καλείστε να «πουλήσετε» στο κάτω-κάτω είναι ο εαυτός σας. Βέβαια, αν νιώθετε άνετα φορώντας εκείνο το πολυαγαπημένο τζην παντελόνι, που έχετε από το πρώτο έτος της Νομικής, το οποίο τυχαίνει να έχει και δυο τρία σκισιματάκια –που τεχνηέντως εσείς του προκαλέσατε- και συνδυάζεται ΑΨΟΓΑ με τα κόκκινα All Star παπούτσια σας (επίσης τεχνηέντως λερωμένα, για να είναι πιο in), σας συμβουλεύουμε να το ΞΕΧΑΣΕΤΕ! Οι άντρες θα ήταν προτιμότερο να φορέσετε ένα κουστουμάκι, ένα πουκαμισάκι, μια γραβατούλα (προσοχή στους χρωματικούς συνδυασμούς-πορτοκαλί πουκάμισο με μπλε γραβάτα και καφέ κουστούμι δεν θα ήταν καλή ιδέα για παράδειγμα..) και είστε έτοιμοι να σαγηνεύσετε κάθε υποψήφιο…εργοδότη σας! Οι γυναίκες τώρα αρκεί να κάνετε το αυτονόητο, δηλαδή να φορέσετε φούστα και τακούνια. Προσοχή και πάλι όμως: δεν εννοούμε τη μαύρη εκείνη φούστα-ζώνη που έχετε φορέσει σε όλα τα μαγαζιά της οδού Πειραιώς, της Ιεράς Οδού κλπ. Κατά προτίμηση μια φούστα μέχρι το γόνατο και μια γόβα λιγότερο στιλέτο από του ομώνυμου τραγουδιού.

Βήμα δεύτερο: Έχετε ντυθεί λοιπόν, έχετε στολιστεί και φτάνετε στην εξώπορτα του δικηγορικού γραφείου. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχετε δει πιο εντυπωσιακή επιγραφή (ολόχρυση, με καλλιγραφικά γράμματα, σε πέντε γλώσσες μεταξύ των οποίων τα αραβικά και άλλες συνήθεις). Δεν χρειάζεται να σας προβληματίσει αυτό. Ούτε το κουδούνι που είναι σε σχήμα κεφαλής λιονταριού και επίσης ολόχρυσο. Ούτε ότι το γραφείο στο εσωτερικό του μοιάζει με παλαιοπωλείο-αντικερί, με κυρίαρχα χρώματα το μπορντώ και το χρυσό, με βελούδινες κουρτίνες και καναπέδες. Ούτε ότι αναδύεται μια μυρωδιά σοφίας ποτισμένης με ναφθαλίνη. Ούτε ότι είναι θεοσκότεινα εκεί μέσα και δε βλέπετε την τύφλα σας. Είναι σίγουρο ότι το εν λόγω γραφείο θα είναι ένας χώρος γεμάτος θετική ενέργεια και καλό φενγκ σούι, κάτι που θα κάνει την εργασία σας πιο ευχάριστη!

Βήμα τρίτο: Ο υποψήφιος εργοδότης σας. Είναι συνήθως άνω των 45, φοράει κουστούμι και γραβάτα , σας θυμίζει κάτι από Τζακ Νίκολσον, Ντάνι Ντεβίτο και Αδόλφο Χίτλερ (δεν ξέρω πως τα συνδυάσατε όλα αυτά στο μυαλό σας!) και έχει ένα πάρα πολύ αστείο χαρακτηριστικό το οποίο σας φέρνει ένα έντονο νευρικό γέλιο που προσπαθείτε με πείσμα να καταπνίξετε ώστε να μη γίνετε ρεζίλι (και πολύ καλά κάνετε, οι δικηγόροι δε φημίζονται για το χιούμορ τους!).  Αν πάλι νομίζετε ότι ο κύριος απέναντί σας, σας κοιτάει με ένα βλέμμα αρπακτικού, σας διαβεβαιώνω ότι κάτι τέτοιο είναι μόνο στη φαντασία σας.

Βήμα τέταρτο: Και στο σημείο αυτό αρχίζουν οι ερωτήσεις. Ερώτηση πρώτη «Καπνίζετε;». Εδώ κοκαλώνετε και πολύ καλά κάνετε. Διότι τα τινά είναι δύο, ή ότι αυτοί καπνίζουν (και δε σηκώνουν κουβέντα και άμα δε γουστάρετε να σηκωθείτε και να φύγετε που λέει ο λόγος, που ποιος λόγος δηλαδή, αυτός σας το λέει) και εσείς όχι, ή ότι εσείς καπνίζετε και αυτοί όχι και άρα δεν τους κάνετε. Γιατί δεν είναι και βιολί αυτό, εκεί που πρέπει να βρείτε νομολογία για την επίμορτη αγροληψία, εσείς τσουπ να βγαίνετε στο μπαλκόνι για τσιγάρο, λες και πρέπει να σας έρθει έμπνευση! Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Η δική μας συμβουλή λοιπόν είναι να κρατήσετε μια ουδέτερη και διπλωματική στάση, με μια απάντηση του τύπου «Δεν καπνίζω σε καθημερινή βάση, άλλα άμα λάχει ανάβω κι ένα πούρο σαν τον Ντένι Κρέιν στο Boston Legal» (όπως όλοι οι αξιοσέβαστοι δικηγόροι, άλλωστε).

Βήμα πέμπτο: Αφού λύσατε τα του καπνίσματος και έσπασε κι ο πάγος (λέμε τώρα) θα ακολουθήσει ένα λογύδριο όπου το υποψήφιο αφεντικό, συγνώμη, εργοδότης ήθελα να πω, θα σας απαριθμήσει τα επαγγελματικά του επιτεύγματα ξεκινώντας από τον προπάππο του προπάππου του παππού του που ήταν δικηγόρος και υπερασπίστηκε τον Κολοκοτρώνη. Δεν έχετε παρά να κάνετε υπομονή και κάποια στιγμή θα τελειώσει. Τότε (μετά από σαράντα πέντε περίπου λεπτά) θα ασχοληθεί με το άτομό σας. Θα πρέπει να απαντήσετε σε ερωτήσεις του τύπου «από πού κατάγεστε/οι γονείς τι επαγγέλονται/γιατί επιλέξατε τη νομική». Στην τελευταία ερώτηση σκαρφιστείτε μια εμπνευσμένη ιστορία να πείτε και μην αποκαλύψετε ότι η μητέρα σας άλλαξε το μηχανογραφικό σας κρυφά ενώ εσείς νομίζατε ότι είχατε δηλώσει Θεατρολογία. Αυτό καλύτερα να μείνει μεταξύ μας.

Βήμα έκτο: Επόμενη ερώτηση-βόμβα μετά από αυτήν του καπνίσματος. «Με ποιον κλάδο του δικαίου θα θέλατε να ασχοληθείτε;». Παύση. Επιλέγετε να πείτε το πιο πιασάρικο (γιατί με τόσο Πάνο Κοκκινόπουλο, Πάνο Σόμπολο και λοιπούς Πάνους, τι άλλο να πείτε;) και λέτε Ποινικό. Ή ακόμα χειρότερα, λέτε «Ειδικό Ποινικό» (γιατί για να κοπήκατε 18 φορές στη Νομική, θα’ χει μεγαλύτερο σουξέ από το Γενικό, δεν μπορεί!!). Αν δεν σας παίρνει συνέντευξη ο Κατσαντώνης μέγα λάθος. Φιλική συμβουλή λοιπόν, πριν πάτε σε μια συνέντευξη φροντίστε να ενημερωθείτε σχετικά με το αντικείμενο με το οποίο ασχολείται το γραφείο. Διότι αν το παραπάνω γραφείο ασχολείται με διοικητικό και εσείς δηλώσετε ότι θέλετε να ασχοληθείτε με ποινικό, είναι πιθανό ότι δεν θα σας προτιμήσουν. Μην το πάρετε προσωπικά, για σας το κάνουν, για να ασχοληθείτε με αυτό που σας αρέσει.

Βήμα έβδομο: Στο σημείο αυτό ο άνθρωπος που έχετε απέναντί σας μελετάει το βιογραφικό σας. Και εκεί που νομίζετε ότι θα σας ρωτήσει για την εργασία που κάνατε στο 8^ο εξάμηνο για τη συναλλαγματική με ρήτρα «ουχί εις διαταγήν», σας έρχεται ως καταπέλτης η ερώτηση «Βλέπω στο βιογραφικό σας ότι ενδιαφέρεστε για τη ζωγραφική. Πήγατε στην έκθεση του Μποτερό;». Παύση ξανά. Εσείς όταν γράψατε ότι ενδιαφέρεστε για τη ζωγραφική εννοούσατε ότι σας αρέσει το Pictionary, να ζωγραφίζετε μαζί με το ξαδερφάκι σας καραβάκια και ψαράκια ή το πολύ πολύ ότι διακριθήκατε στο μάθημα των Καλλιτεχνικών στο σχολείο. Από πού κι ως πού να ξέρετε τον Μποτερό; (Δεν είναι δα ούτε ο Πικάσσο, ούτε ο Νταλί!) Και είναι σίγουρα όνομα ζωγράφου αυτό ή μήπως είναι κάτι άλλο και παρακούσατε; Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να καταπνίξετε αυτά τα ερωτήματα που σας τρυπάνε τον εγκέφαλο και να γνέψετε καταφατικά. Αν ο συνομιλητής σας αποφασίσει να συνεχίσει τη συζήτηση περί τέχνης, προσπαθήστε να την επαναφέρετε στο αρχικό θέμα συζήτησης. Στο εξής θα σας συνιστούσα να είστε πιο προσεκτικοί και να μη γράφετε τέτοιες τρομερές ανακρίβειες στο βιογραφικό σας!

Βήμα όγδοο: Τα έχετε πει όλα, τι θα κάνετε, τι δεν θα κάνετε (δεν ισχύει) και τι θα μπορούσατε να κάνετε αν τελικώς προσληφθείτε. Ένα πράγμα, βέβαια, δεν έχετε πει. Ποια θα είναι η αμοιβή σας. Διότι σαφώς η αγγελία έγραφε «αμοιβή ικανοποιητική» αλλά το ζήτημα της «ικανοποίησης» είναι αμφιλεγόμενο. Άλλο πράγμα ικανοποιεί εσάς και άλλο τον επίδοξο εργοδότη σας. Αν είστε γυναίκα σας βεβαιώνω ότι η αμοιβή σας θα είναι ίση με την αξία της τσάντας σας. Μηνιαίως. Αυτή που έχει τις πιο πολλές τσάντες επομένως, κερδίζει και γλιτώνει την άσκηση! Αν είστε άντρας. η αμοιβή σας θα είναι ίση με την αξία της τσάντας που θα είχατε αν ήσασταν γυναίκα. Επομένως, όταν θα σας ρωτήσουν «εσείς ποια αμοιβή θεωρείτε ικανοποιητική;» μη νομίζετε ότι ρωτάνε στην πραγματικότητα τη γνώμη σας. Κουβέντα να γίνεται!

Βήμα ένατο: Και αφού είπατε όλα τα παραπάνω, έχει περάσει και μια ώρα, καιρός να πηγαίνετε. Μήπως ξεχάσατε κάτι; Θέλετε να ρωτήσετε κάτι ακόμα; Α! Ναι! Το ωράριο. Το ωράριο δεν υπάρχει. Και όταν σας λένε ότι δεν υπάρχει, δεν το εννοούν σαν έκφραση θαυμασμού, δηλαδή «Ουάου! Το ωράριο είναι φανταστικό, τέλειο, δεν υπάρχει!». Κυριολεκτούν. Στα δικηγορικά γραφεία ΔΕΝ υπάρχει ωράριο. Πάρτε το απόφαση! Γιατί όσο πιο γρήγορα το πάρετε, τόσο πιο γρήγορα θα αλλάξετε επάγγελμα! Οι εργοδότες δικηγόροι νιώθουν το γραφείο σαν το σπίτι τους. Και το ίδιο πρέπει να κάνετε κι εσείς. Ει δυνατόν να κοιμάστε κιόλας εκεί. Η αφοσίωση είναι το Α και το Ω για έναν πετυχημένο δικηγόρο. Και ο ελεύθερος χρόνος είναι κάτι που πρέπει να ξεχάσετε διά παντός.

Βήμα δέκατο: Αφού πείσατε και πειστήκατε (απορώ γιατί βέβαια) ήρθε η επόμενη μεγάλη στιγμή της καριέρας σας! Συγχαρητήρια, προσλαμβάνεστε! Σιδεροκέφαλος/-η, με γερό στομάχι και άλλες παρόμοιες ελπιδοφόρες ευχές που προμηνύουν ένα λαμπρό μέλλον για σας, ακολουθούν την ευχάριστη (;) αυτή είδηση! Διασκεδάστε το γιατί από Δευτέρα τέρμα τα ψέμματα. Ραντεβού στην Ευελπίδων!

Ράνια Λιακοπούλου