Το Μάρτιο του 2012 κυκλοφόρησε
ένα video με τίτλο "ΚΟΝΥ 2012" και θέμα την εγκληματική δράση του
αρχηγού της επαναστατικής ομάδας Lord's Resistance Army (LRA) στην Ουγκάντα[1], το
οποίο έκανε το γύρο του κόσμου. Σκοπός του κινηματογραφιστή Jason Russel και της ΜΚΟ Invisible Children, εμπνευστών του video, το οποίο είχε περί
τις 90 εκατομμύρια προβολές στο youtube και 17 εκατομμύρια επισκέψεις στο Vimeo,
ήταν να ευαισθητοποιηθεί η παγκόσμια κοινή γνώμη και να γίνουν ευρέως γνωστά τα
εγκλήματα πολέμου του συγκεκριμένου πολέμαρχου, εναντίον του οποίου εκκρεμούν
από το 2005 ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου 12 κατηγορίες για
εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και 21 κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου[2]. Παρά
τις σφοδρές κριτικές που δέχτηκε η προβολή του video, κυρίως για υπεραπλούστευση[3] των
τεκταινομένων στην Ουγκάντα, ακόμα και για συγκεκαλυμμένη εκστρατεία υπέρ της
κυβέρνησης της χώρας, το διαχυτικό αποτέλεσμα που είχε η προβολή ήταν αρκετά
σημαντικό, καθώς έκανε γνωστό ευρύτατα ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα
πολέμου, τη βίαιη απαγωγή και στρατολόγηση παιδιών ακόμα και κάτω των 15 ετών.
Την
υπόθεση φώτισε αρκετά η Έκθεση των Ηνωμένων Εθνών[4] που
ακολούθησε τον Ιούνιο 2012, σύμφωνα με την οποία κατά το διάστημα μεταξύ 2009-2012 απήχθησαν
περί τα 600 παιδιά, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ως στρατιώτες, ενώ 268 κορίτσια
εξ αυτών ως σκλάβες σεξ για τους πολεμιστές, με την επίσημη καταγραφή να
αντιπροσωπεύει μέρος μόνο της πραγματικότητας, σύμφωνα με δηλώσεις της ειδικής απεσταλμένης του ΟΗΕ
για τα παιδιά κα τις ένοπλες συγκρούσεις Ραντίκα Κουμαρασουάμι.
Τα στατιστικά
στοιχεία για τα παιδιά-στρατιώτες ωστόσο είναι ακόμη πιο ζοφερά. Αυτό που δεν
είναι ευρέως γνωστό είναι ότι τα 300.000 συνολικά, παγκοσμίως καταγεγραμμένα
μέχρι στιγμής παιδιά[5]
προέρχονται από 50 διαφορετικές χώρες, ενώ έχουν καταγραφεί ακόμα και
περιπτώσεις επτάχρονων στρατιωτών. Με το fact-finding,
τις επίσημες κατηγορίες εναντίον υπευθύνων για το έγκλημα αυτό και την ευρεία
γνωστοποίησή του είναι προφανές ότι έχει γίνει ένα πρώτο βήμα για την
αντιμετώπισή του, οι τόσο ανατριχιαστικοί ωστόσο αριθμοί αποδεικνύουν ότι
πρακτικά δεν έχουν ακόμα γίνει αποφασιστικά βήματα από τη διεθνή κοινότητα.
*Δημοσιεύτηκε στο http://internationalcases.blogspot.gr/
*Δημοσιεύτηκε στο http://internationalcases.blogspot.gr/
[1] Ο LRA ιδρύθηκε τη
δεκαετία του ’80 στην Ουγκάντα, με σκοπό την ένοπλη πάλη κατά της κυνέρνησης
της Ουγκάντα, η οποία, όπως ισχυρίζονται μέλη του LRA είχε
παραγκωνίσει την εθνοτική κοινότητα των
Άκολι προς όφελος των νοτίως διαβιούντων εθνοτικών ομάδων της Ουγκάντα. Σύντομα
επεκτάθηκε η δράση του και στο γειτονικό Κονγκό, στο Νότιο Σουδάν και στην
Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, ενώ οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί συχνά επέσυραν
κατηγορίες κατά των μελών του για εγκλήματα όπως επιθέσεις κατά αμάχων, βίαιοι
εκτοπισμοί, βιασμοί, στρατολόγηση παιδιών. Σήμερα υπολογίζεται ότι ο LRA αριθμεί περί τους 500
πολεμιστές.
[2] http://www.haguejusticeportal.net/index.php?id=8193
[3] http://www.abc.net.au/news/2012-03-10/kony2012-director-answers-critics/3881426
[4] http://www.un.org/apps/news/story.asp?NewsID=42163&Cr=LRA&Cr1
[5] http://www.un.org/cyberschoolbus/briefing/soldiers/index.htm
