Κονγκό (Μέρος ΙΙ)

της Άντυς Λιακοπούλου

 

Το Μάιο του 2005 ένα νέο Σύνταγμα υιοθετήθηκε από την Εθνοσυνέλευση, το οποίο επικυρώθηκε με πολύ ενθουσιασμό τον Ιανουάριο του 2006. Τον Ιούλιο του ίδιου έτους, οι πρώτες δημοκρατικές εκλογές μετά από 36 χρόνια έλαβαν χώρα στο Κονγκό. Ο Καμπιλά έλαβε 44.8 % των ψήφων, αλλά δεν ήταν αρκετό ώστε να κερδίσει αυτοδυναμία. Οι συγκρούσεις από την πολιτική αστάθεια δεν άργησαν να ξεσπάσουν, πυροδοτώντας τις πιο άγριες συγκρούσεις που είχε δει η περιοχή από το 2002. Τρεις μήνες μετά, στις επαναληπτικές εκλογές ο Καμπιλά κέρδισε 58% των ψήφων και υπήρξε ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος ηγέτης της χώρας μετά από τεσσερις δεκαετίες.

Τον Αύγουστο του 2007 ένας επαναστάτης στρατηγός, ο Λωρεντ Νκουντα δημιούργησε στρατιωτικές ομάδες αποτελούμενες από Τούτσι και στρατιώτες του τακτικού στρατού της χώρας και άρχισε να επιδίδεται σε ένοπλες επιθέσεις, ισχυριζόμενος ότι προστατεύει τους Τούτσι από τους Χούτου της Ρουάντα.  Το αποτέλεσμα των επιθέσεων ήταν ο βίαιος εκτοπισμός εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων.

και η δημιουργία εστιών εχθροπραξιών, που δυναμίτιζαν την ήδη εύθραυστη κατάσταση. Τον Ιανουάριο του 2008 η Κυβέρνηση και οι επαναστάτες υπέγραψαν συμφωνία αμοιβαίου αφοπλισμού και ένωσης των δυνάμεών τους στον εθνικό στρατό. Η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός δεν μακροημέρευσε, καθώς επτά μήνες αργότερα οι αντάρτες και ο τακτικός στρατός ξεκίνησαν εκ νέου τις εχθροπραξίες.Μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου οι αντάρτες είχαν καταλάβει τη βάση της Rumangaboebel και είχαν αρχίσει να κινούνται προς την Goma, την πρωτεύουσα της επαρχίας του Βορείου Kivu. Πριν από την κατάληψη της Goma, οι επαναστάτες δήλωσαν ότι θα σταματήσουν τις εχθροπραξίες.Την ίδια περίοδο, όργισμένοι πολίτες επιτέθηκαν κατά των ειρηνευτικών δυνάμεων των Ηνωμένων Εθνών, οι οποίες, σε συνολική αποτίμηση, αποδείχτηκαν αναποτελεσματικές τόσο στην απόκρουση των ανταρτών όσο και στην προστασία των αμάχων. 

Με την απειλή γενίκευσης των εχθροπραξιών και υπό το φωςς της αποτυχίας των Ηνωμένων Εθνών, οι αρχηγοί αρκετών Αφρικανικών κρατών και ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Ban Ki-moon συναντήθηκαν το Νοέμβριο του 2007 στη Ναϊρόμπι της Κένυας και συμφώνησαν για άμεση παύση των εχθροπραξιών, με τη ρήτρα την προστασία των αμάχων να την αναλάβουν αφρικανικές ειρηνευτικές δυνάμεις στην περίπτωση που οι δυνάμεις του ΟΗΕ ξανααποτύγχαναν.

Οι συγκρούσεις ωστόσο συνεχίστηκαν. Εκθέσεις της International Rescue Committee ανέφεραν πως, παρά την κινητοποίηση της μεγαλύτερης ειρηνευτικής δύναμης που χρησιμοποιήθηκε ποτέ, περίπου 45.000 άνθρωποι κατά μέσο όρο κάθε μήνα έχαναν τη ζωή τους στο Κονγκό κατά το έτος 2008 κυρίως από την πείνα και τις κακουχίες.

Σε μία προσπάθεια να αντιμετωπίσει τους αντάρτες, τον Ιανουάριο του 2009 η Κυβέρνηση του Κονγκό ζήτησε τη βοήθεια ρουαντιανών στρατιωτικών δυνάμεων. Τελικά ο Νκουντα συνελήφθη, οι δυνάμεις των ανταρτών αποδυναμώθηκαν, εστίες ωστόσο εχθροπραξιών παρέμειναν ενεργές και για τους επόμενους μήνες στις ανατολικές επαρχίες της Δημοκρατίας του Κονγκό.

O πόλεμος στο Κονγκό, ο οποίος χαρακτηρίστηκε το αιματηρότερο γεγονός της υφηλίου μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κατέληξε στο θάνατο 5,5 εκατομμυρίων ανθρώπων και στον εκτοπισμό τεσσάρων εκατομμυρίων ακόμα, ενώ υπήρξε από τις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές καταστροφές, κατέχοντας θλιβερες πρωτιές σε απάνθρωπες μεθόδους εξόντωσης πληθυσμών, με προεξάρχουσα αυτή των ομαδικών βιασμών (βλ. και http://news.bbc.co.uk/2/hi/8677637.stm.Haunted by Congo dilemma rape -  AMnesty International www.amnesty.org/en/library/info/AFR62/018/2004)


Η σημερινή κατάσταση της χώρας χαρακτηρίζεται από σχετική πολιτική σταθερότητα, με τον πρόεδρο Καμπιλα να ξανασυμμετέχει στις επόμενες προεδρικές εκλογές της 28ης Νοεμβρίου 2011, με τις πληγές ωστόσο από τον πρόσφατο πόλεμο ακόμα ανοιχτές.

video:

http://www.youtube.com/watch?v=Vv8llEj0CXw