Άξιοι ή ανάξιοι;

της Μαίρης Παύλου 

Η ανάγκη για μια αξιοπρεπή και έντιμη ζωή εκλείπει στη σύγχρονη εποχή, καθώς η ακόρεστη ανάγκη για πλουτισμό προφανώς υπερισχύει και αποτελεί τον κατευθυντήριο άξονα γύρω από τον οποίο οι φιλοχρήματοι δομούν τις κερδοσκοπικές τους διαθέσεις. Η μεγιστοποίηση  του κέρδους συνιστά το τελολογικό επίτευγμα κάθε επιχείρησης που ΄΄σέβεται τις οικονομικές της προσδοκίες΄΄ και αποτελεί την αποκορύφωση μιας διαδικασίας, που για να επιβιώσει στον ανελέητο επιχειρηματικό ανταγωνισμό – κατά κανόνα – χρησιμοποιεί τρόπους και μέσα που αντίκεινται στις αναφαίρετες ανθρώπινες αξίες.

Αναμφίβολα, ο άνθρωπος έχει έμφυτη την τάση να διακρίνεται, να ξεχωρίζει και να επιδιώκει την υπεροχή και την αναγνώριση τόσο σε κοινωνική όσο και σε πολιτική διάσταση. Η τάση του αυτή δεν είναι μεμπτή, αλλά αντίθετα, αποδεκτή στο βαθμό που δεν καταπατά ανώτερες αξίες και ιδανικά αναφορικά με τον άνθρωπο και την ποιότητα της ζωής του. Η ποιότητα και ΄΄το είναι΄΄ του ανθρώπου υποδαυλίζονται, εξευτελίζονται και μεταφέρονται σε ένα επίπεδο εξω-ηθικό όπου δεσπόζει το χρήμα, το κεφάλαιο και ως εκ τούτου η αρχομανία.

 Το σημερινό άνθρωπο τί τον οδήγησε άραγε σε αυτόν τον ανήλιο δρόμο; Οι περισσότεροι υποφέρουν και οι νέοι βλέπουν το μέλλον τους δυσοίωνο. Βρίσκονται αντιμέτωποι με πολλά ερωτήματα όπως το πώς θα ζήσουν, πώς θα εδραιωθούν, πώς θα εξελιχθούν..Αν θα μείνουν εγκρατείς ή θα γίνουν πλεονέκτες. Το αίσθημα του φόβου της μη αναγνώρισης, της μη διάκρισης και της μη εδραίωσης τους μοιάζει τόσο έντονο και ικανό να υποδαυλίσει και να καταπατήσει τις αξίες και τα ιδεώδη τους, οδηγώντας τους στη μαζοποίηση, επιλέγοντας – πολλές φορές -  τον εύκολο δρόμο προκειμένου να γίνουν αρεστοί χωρίς να προβάλλουν αντιρρήσεις και δέχονται  ο,τιδήποτε τους ζητηθεί. Υπάρχει άραγε διέξοδος; Μόνο όταν σταματήσουν να είναι άπληστοι ως προς την απόκτηση υλικών αγαθών και μόνο όταν σταματήσουν να καλύπτουν την εσωτερική τους γύμνια με εξωτερικές κατακτήσεις. Μόνο εάν γίνουν διαχειριστές του παρόντος, δίκαιοι και σωστοί και οικοδομήσουν γερές βάσεις για το μέλλον. Με τόλμη, γενναιότητα, ευθυκρισία και συνεχή αγώνα  να κοιτάξουν το παρόν και να ατενίσουν το μέλλον. Ας δώσουν βάση στους στίχους του Παλαμά : Ανάξιος όποιος δεν μπορεί μες το σεισμό, το χαλασμό κάστρο τη γνώμη του να στήσει. Θα αγωνιστούν; Θα αντισταθούν; Θα φωνάξουν; Είναι άξιοι ή ανάξιοι τελικά;  

Η αποτίμηση της ζωής μας δε γίνεται με το πόσα κερδίσαμε, αλλά με το πώς ζήσαμε. Και το ΄΄ζην κατ’ αρετήν΄΄ είναι και ελευθερία και ευδαιμονία και δικαίωση.