Ο Έρωτας, Όνομα Ουσιαστικόν… Πολύ Ουσιαστικόν…

της Ιωάννας Νταυλούρου

«Ο έρωτας, όνομα ουσιαστικόν, πολύ ουσιαστικόν, ενικού αριθμού, γένους ούτε θηλυκού, ούτε αρσενικού… Γένους ανυπεράσπιστου…», έγραψε κάποτε η αγαπημένη μου Κική Δημουλά κι αυτό αποτελεί το θέμα του παρόντος άρθρου. Είπαμε… Η γράφουσα θα μοιράζεται μαζί σας θέματα χωρίς νομικό περιεχόμενο… Το δήλωσα άλλωστε και από την πρώτη μου κιόλας επαφή μαζί σας… ΑΡΝΟΥΜΑΙ να αναλύσω τη νομική εσανς του όρου Juria…! Προτιμώ το «cogito, ergo sum»!!!

 

Έρωτας… Έξι μόλις γράμματα, ενωμένα, αναπόσπαστα δεμένα το ένα με το άλλο… Έξι γράμματα που σε άλλους προκαλούν γέλιο, σε άλλους χαμόγελο (είτε πονηρό, είτε όχι), σε άλλους θλίψη και άλλους τους δίνουν δύναμη, τόση ώστε να φωνάζουν – εκτός από JURIAAAAA (!) – «ΕΙΜΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»…! 

Έξι γράμματα, με τόση δύναμη, τόση ένταση που κάποιοι δύσκολα μπορούν να διαχειριστούν… Θέλει τέχνη, θέλει λεπτές χειρουργικές κινήσεις… Αλλιώς… Άστο αδερφέ… Θα σε καταστρέψει…! Θα σε κάψει!!! 

Είμαι βέβαιη πως το μυαλό των περισσότερων – διαβάζοντας τον τίτλο και μόνο του παρόντος – «πάει» στο εκάστοτε «πρόσωπο» που υπάρχει στην ζωή του καθένα… Θα σας απογοητεύσω! Πάλι αδιάβαστους σας πιάνω!!! Μα γιατί να σκεφτόμαστε κατευθείαν αυτό; Δηλαδή κατευθείαν στα εύκολα;;; Μεγάλο λάθος, κατά την γνώμη μου!!! Υπάρχουν πολλών ειδών νταλκάδες… Ο έρωτας κάνει την εμφάνισή του σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής μας… Τυχαία νομίζετε ότι ο Θεός (τ’ ακούτε;;; ΘΕΟΣ!!!) Έρωτας ήταν από τους σημαντικότερους Θεούς της αρχαιότητας, μια από τις τρεις θεότητες που δημιούργησαν τον κόσμο, σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησίοδου;;; «Εν αρχή ην το Χάος», κατά τον Ησίοδο. Τρία στοιχεία συνυπάρχουν: το Χάος, η Γαία κι ο Έρωτας. Κι ο Έρωτας, δεν γεννά, αλλά ενθαρρύνει και διευκολύνει την γέννηση και την δημιουργία. Σκέφτεστε κάτι; Για να δούμε…

Πανταχού παρών και ΚΙΝΗΤΗΡΙΟΣ ΔΥΝΑΜΗ σε όλες της εκδηλώσεις της ζωής μας… Ανοίξτε τα μάτια σας, δείτε τον, εκτιμήστε την δύναμή του, φέρετέ τον κοντά σας και φροντίστε να γίνετε οι καλύτεροί του φίλοι!!! Τουλάχιστον μην γίνετε εχθροί του, γιατί εκεί τα πράγματα σκουραίνουν…!

Πανταχού παρών είπαμε… 

Για να τα πάρουμε από την αρχή: Έρωτας και εργασία… Χαρά και εργασία λένε συνήθως… Εγώ όμως είμαι υπέρ του «Έρωτας και εργασία»… Αποδίδει καλύτερα αυτό που θέλω να εξηγήσω… Δείτε γύρω σας όσους βρίσκονται στην Ανατολή της καριέρας τους… Εννοώ βέβαια εκείνους που έχουν την τύχη να έχουν επιλέξει ένα επάγγελμα που τους αντιπροσωπεύει. Η πλειοψηφία από αυτούς λοιπόν, ερωτεύονται την δουλειά τους. Το μεράκι που λέγαμε στο προηγούμενο άρθρο…; Αργότερα, το συναίσθημα αυτό καταλαγιάζει, δίνει την θέση του στην συνήθεια, στην αγάπη… Μην παραμυθιάζεστε!!! Ο Έρωτας δεν κρατάει για πάντα!!! Και καλά κάνει… Ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος για να τον αντέχει εφ’ όρου ζωής… Εεεεε!!! Μην κατεβάζετε τα μούτρα!!! Καλή είναι και η συνήθεια και ακόμη καλύτερη η αγάπη. Μας βοηθάει να δρούμε περισσότερο συνειδητά. Εκτός όμως από την συνήθεια και την αγάπη, με το πέρασμα του χρόνου, ο Έρωτας δίνει την θέση του και σε κάτι ακόμη, εξαιρετικά πολύτιμο… Στην ΕΜΠΕΙΡΙΑ… Κάθε νόμισμα έχει δυο όψεις και το ίδιο συμβαίνει και με τον Έρωτα… Μπορεί να μας δίνει ώθηση, αλλά μας κάνει και παρορμητικούς. Λαμβάνουμε ενδεχομένως αποφάσεις που δεν είναι οι πλέον ορθές, γιατί απλά λόγω έλλειψης εμπειρίας δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε το πόσο σημαντική είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζουμε, γιατί όπως και να το κάνουμε, ο Έρως – εκτός από τυφλός – είναι και τρελός!!!

Έτερο παράδειγμα: Μήπως ένας γονιός (ΓΟΝΕΑΣ όμως, όχι κάτι φτηνές απομιμήσεις που κυκλοφορούν εκεί έξω…) όταν το παιδί του είναι ακόμη μικρό, δεν είναι ερωτευμένος μαζί του;;; Για σκεφτείτε… Δεν κάνει σαν ερωτευμένος νεαρός ο πατέρας και σαν ερωτευμένη παιδούλα η μητέρα;;; Και κάπου εδώ, βλέπουμε κι άλλο ένα χαρακτηριστικό του Έρωτα… Την Ανασφάλεια… «Έφαγε το παιδί;», «Γιατί είναι άρρωστο το παιδί;», «Σε τι παρέες έχει μπλέξει το παιδί;», «Μήπως το παιδί παίρνει ναρκωτικά;», «Μήπως χθες εκεί που έπαιζε στις κούνιες κρύωσε;»… Άπειρα «μήπως»… Χρειάζεται τον χρόνο του ο γονέας για να συνειδητοποιήσει αυτόν τον ρόλο… Κανείς δεν γεννήθηκε μάνα!!! Κανείς δεν γεννήθηκε πατέρας!!! Γι’ αυτό, χίλιες φορές τιμή σε αυτούς που έγιναν καλοί γονείς (γονείς – αστέρια τους αποκαλεί η γράφουσα που είχε την τύχη να τους γνωρίσει…)!!! Όταν λοιπόν ο γονέας συνειδητοποιήσει αυτόν το νέο ρόλο και καταλαγιάσει ο Έρωτας, εκτός από την δεσποινίς Αγάπη, εμφανίζεται και κάτι άλλο… Η Κυρία Εμπιστοσύνη… 

Έρωτας για την δουλειά μας, Έρωτας για τα παιδιά μας… Τι μένει;;; Πολλά μένουν… Σε ένα τελευταίο όμως θα ήθελα να σταθώ… Γιατί τίποτα δεν πάει καλά, αν δεν υπάρχει αυτό. ΤΙΠΟΤΑ!!! Όοοοχι, όσο κι αν επιμένετε, δεν θα μετατρέψω το παρόν σε «η Θεία Ιωάννα απαντά στα ερωτικά σας προβλήματα»!!! Ξέρετε που θέλω να σταθώ;

Στον Έρωτα προς τον εαυτό μας… Μην πάει ο νους σας σε ναρκισσισμούς και παρόμοιες έννοιες. ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ, δεν είπαμε τις προάλλες;;; Όποιος δεν είναι ερωτευμένος με τον εαυτό του, όποιος δεν έχει αγαπήσει και αποδεχθεί τα ελαττώματά του, τότε ούτε την δουλειά του μπορεί να ερωτευτεί, ούτε την μάνα, ούτε τον πατέρα, ούτε τα παιδιά του, ούτε, ούτε, ούτε… ΚΑΝΕΝΑΝ!!! Ακούγομαι απόλυτη; Μπορεί… Μου αρέσει να γίνομαι απόλυτη όταν μιλώ για τέτοια ζητήματα… ΚΙΝΗΤΗΡΙΟΣ δύναμη ο Έρωτας… Ναι!!! Όμως τα γρανάζια του σκουριάζουν, οι αλυσίδες σπάνε αν πριν και πάνω απ’ όλα δεν έχουμε ερωτευτεί τους εαυτούς μας… Ερωτευόμαστε τον εαυτό μας, τον γνωρίζουμε – ακόμη και μέσα από την τρέλα του Έρωτα – και μετά τον αγαπάμε… Τον προστατεύουμε… Κι έτσι στην συνέχεια είμαστε έτοιμοι να βγούμε έξω και να αγαπήσουμε την οικογένειά μας, τους συνανθρώπους μας, τους συνεργάτες μας, τους ΠΑΝΤΕΣ και τα ΠΑΝΤΑ…

Όσο για το «πρόσωπο» που λέγαμε… Άντε να σας κάνω την χάρη… Κοιτάξτε παραπάνω… Έρωτας, παρορμητισμός, κινητήριος δύναμη, ανασφάλεια, εμπιστοσύνη, αγάπη, εμπειρία… Δεν σας λένε κάτι αυτά;;; Σίγουρα σας λένε!!! 

Και μην κατεβάζετε το κεφάλι όταν ο Έρωτας (επιμένω να γράφω την λέξη με το –Ε- κεφαλαίο!!!) φεύγει… Ξέρει αυτός… Φεύγει αφήνοντας το έδαφος πρόσφορο, έτοιμο… Έτοιμο για να δράσουμε πιο συνειδητοποιημένα, πιο ώριμα… Μπορεί ο Έρωτας να είναι τυφλός, μπορεί να είναι και τρελός, μπορεί να μας κάνει να ενεργούμε με βάσει το θυμικόν (που έλεγε ο Αριστοτέλης), όμως έχει τον μηχανισμό του, τον τρόπο να χάνεται και να δίνει την θέση του στην Αγάπη και όλα τα υπόλοιπα που αναλύσαμε παραπάνω, που είναι πιο σταθερά χαρτιά… Ας μην θρηνούμε λοιπόν όταν ο Έρωτας τελειώνει…  

Εκείνο που έχει αξία είναι το να έχουμε την ικανότητα να παίρνουμε μαθήματα από όλες τις φάσεις της ζωής μας… Όλες οι καταστάσεις έχουν κάτι να μας προσφέρουν, κάτι να μας διδάξουν… Είτε αυτές οι καταστάσεις μας προκαλούν γέλιο, είτε δάκρυα… Πρέπει να ζούμε και την χαρά και τον πόνο… Χαμογελάτε;;; Γιατί;;; Ναι βρε, να τον ζείτε τον πόνο… Μεγάλος Δάσκαλος!!!

Θα κλείσω με κάτι κλισέ, όμως τι να κάνω που είναι η αλήθεια… Να ζείτε την κάθε στιγμή, είτε ερωτευμένοι είτε όχι (αυτό το «όχι» πάει σε όσους έχουν περάσει το στάδιο του Έρωτος) και μην ξεχνάτε να…ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ!!!